جوان آنلاین: برای موفقیت در هر زمینه‌ای نیازمند زیرساخت هستیم. این پیروزی‌ها و شکست‌ها تمام می‌شود و می‌گذرد، اما باید درس بگیریم که نمی‌گیریم. چهار دهه و ۱۲ دوره است که نتوانسته‌ایم به فینال جام‌ملت‌های آسیا برسیم. در مراحل مختلف از جمله نیمه‌نهایی جام ملت‌ها حذف شدیم، اما به جای علت روی معلول‌ها پیش رفتیم. در سطح باشگاهی، تیم‌ملی، جام‌جهانی و جام‌ملت‌ها در هیچ زمینه‌ای موفقیتی نداشته‌ایم و فقط در این مسابقات شرکت می‌کنیم و برای دیگران دست می‌زنیم. تمجید‌کننده پیشرفت دیگران شده‌ایم و آن‌ها را تشویق می‌کنیم، ولی خودمان برای پیشرفت اقدامی نمی‌کنیم. مدیریت در ورزش و به‌ویژه فوتبال ما ضعیف است و با نیرو‌ها و مدیران غیرمتخصص اداره می‌شود. اگر هم نیروی متخصصی داریم از او بهره نمی‌گیریم.
به آموزش نیرو‌ها و اهالی فوتبال خیلی توجه نمی‌کنیم. کمیته آموزش اولویت دهم فدراسیون فوتبال هم نیست. باید با تشکیل کمیته تخصصی دلایل این باخت را بررسی کنیم. بعد از استخراج این دلایل ریشه‌ای باید تعیین کنیم که فردا چه کاری انجام دهیم. برزیل هم مقابل آلمان با نتیجه ۷ بر یک شکست خورد، اما بررسی می‌کنند که چرا متحمل چنین شکستی شده‌اند. ما باید بررسی کنیم که چرا برابر ژاپن برنده شدیم، حتی برای برد هم باید ریشه‌یابی داشته باشیم و دنبال علت بگردیم. نقد‌های من فقط مربوط به تیم ملی نیست. مربیان ما در لیگ برتر بر چه اساسی انتخاب یا حتی بین تیم‌ها جابه‌جا می‌شوند؟ ارتباط؟ این‌ها را باید حل کنیم. قبلاً یک مرتبه از فدراسیون فوتبال خواستم همانطور که افسران دوپینگ بالای سر تیم‌ها می‌روند، مدرسان ارشد فدراسیون هم به تمرینات تیم‌ها بروند و بررسی کنند که مربیان چه کاری انجام می‌دهند و از آن‌ها ارزشیابی و ارزیابی داشته باشند، نه اینکه مثل حالا مشخص نباشد بر اساس چه شاخصه‌ای سرمربیان صدر جدول تیم‌های ته‌جدولی را قبول می‌کنند و برعکس. با این وضعیت توقع داریم قهرمان شویم!
